Na wschodnim krańcu Podlasia, w prostej linii zaledwie 15 km od granicy z Białorusią, leżą niewielkie Milejczyce, do których wiernych z całej Polski przyciąga wizerunek Serca Jezusa Dobrego Pasterza.
Milejczyce – niegdyś miasto królewskie, a dziś niewielka gminna osada – mają bogatą przeszłość, o czym świadczy kilka budowli sakralnych różnych religii: kościół, cerkiew i nieczynna już synagoga. Różnorodność etniczna i wyznaniowa nie przeszkadzała jednak w szerzeniu się od połowy XVIII wieku kultu Najświętszego Serca Jezusa wśród wiernych obu obrządków chrześcijańskich, także gdy w 1839 r. miejscowi unici zostali odgórnie przepisani na prawosławie i włączeni do Cerkwi rosyjskiej.
Ikonografia Serca Jezusa
Nabożeństwo do Serca Jezusowego wyodrębniło się z kultu Pięciu Ran Chrystusa. Intensywniej zaczęło się rozwijać w XVII wieku. Powszechne jest przekonanie, że zawdzięczamy to objawieniom św. Marii Małgorzaty Alacoque. Niewątpliwie miały one duże znaczenie, ale już przed pierwszą wizją francuskiej mistyczki o. Kasper Drużbicki, jezuita z Poznania, wydał traktat i modlitewnik o kulcie Serca Bożego.
Pełna treść tego artykułu
w wersji drukowanej (zamów telefonicznie 34 369 43 51 lub mailowo kolportaz@niedziela.pl)
lub zamów e-wydanie.
