Kroniki jasnogórskie zachowały dla potomnych bardzo ciekawe opisy cudów. Wśród tysięcy świadectw znalazły się wzmianki o wskrzeszeniach – jest ich aż 30, ale tylko jedno z nich rozsławiło Jasną Górę daleko poza granicami Polski.
Fama obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej jako słynącego łaskami nie od razu rozeszła się po świecie, choć pierwszy cud przypisywany wstawiennictwu Czarnej Madonny miał miejsce zaledwie cztery lata po przekazaniu Hodegetrii jasnogórskim paulinom przez Władysława Opolczyka. Było nim cudowne uzdrowienie Jakuba Wężyka, nadwornego malarza króla Władysława Jagiełły, który straciwszy wzrok, udał się na Jasną Górę, by prosić Maryję o ratunek. Z kolejnymi latami przybywało cudów za wstawiennictwem Matki Bożej Częstochowskiej, ale paulini nie od razu zaczęli je spisywać. Pierwsze łaski, które odnotowali w Księdze cudów, pochodzą z 1402 r. Dzieło to przechowywane jest w jasnogórskiej bibliotece, z dala od oczu ciekawskich. Na jego kartach znajduje się świadectwo cudu, pod którego wrażeniem cesarz sprowadził kopię Cudownego Obrazu do Wiednia, a Karol Dankwart uwiecznił go na swoim obrazie.
Tragedia w cieniu wielkiej historii
Pełna treść tego artykułu
w wersji drukowanej
lub w e-wydaniu.
