Marianna Popiełuszko, matka ks. Jerzego, była kobietą wyjątkową. Czy również ona, podobnie jak matki innych świętych, np. Monika z Tagasty – matka św. Augustyna czy Zelia Martin – matka św. Teresy z Lisieux, zostanie wyniesiona na ołtarze? Postać tej prostej wiejskiej kobiety przybliża dr Milena Kindziuk, autorka biografii bł. ks. Jerzego oraz jego matki Marianny.
Józefina Korpyś: Przeprowadziła Pani wiele rozmów z Marianną Popiełuszko. Pamięta Pani pierwsze spotkanie?
Dr Milena kindziuk: Tak, było to ponad dwadzieścia lat temu, w domu państwa Popiełuszków w Okopach. Matka ks. Jerzego przelewała akurat na podwórku mleko w bańki. Gdy mnie zobaczyła, przerwała pracę, zaparzyła herbatę, przyniosła drożdżowe ciasto własnej roboty i zaczęła rozmawiać. Opowiadała o swoim życiu, o synu, jego dzieciństwie, młodości. Gościnność, otwartość i prostota były zadziwiające.
Wiemy, że jej życie nie było łatwe, wypełniały je też osobiste dramaty. Czy wobec tego była pogodną kobietą?
Tak, miała niesamowite poczucie humoru. Pamiętam, gdy w kościele św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu nuncjusz apostolski abp Celestino Migliore zapytał ją kiedyś, ile ma lat, ona – dziewięćdziesięcioletnia wtedy – odpowiedziała: „Tyle lat, ile zim. Kobiety się o wiek nie pyta!”. Była duszą towarzystwa, chętnie nawet opowiadała dowcipy. Pamiętam, gdy kiedyś dyskusja wśród wielu osób z jej udziałem potoczyła się w kierunku roli kobiet w Kościele, Marianna Popiełuszko wtrąciła nieoczekiwanie: „A kto powiedział światu, że Pan Jezus zmartwychwstał? Nie kobiety?! Widzicie, że kobiety są potrzebne!”. Innym razem, gdy przy stole wśród gości zapadła niezręczna cisza, pani Marianna oznajmiła: „Wszyscy mówią, nikt nie słucha! Wszyscy słuchają, nikt nie mówi!”. I w ten sposób rozładowała atmosferę, a wszyscy wybuchnęli śmiechem.
Kto w domu Popiełuszków grał pierwsze skrzypce, Marianna czy Władysław?
Pełna treść tego artykułu
w wersji drukowanej
lub w e-wydaniu.
