W ludziach mieszka niepokój... Boją się, że nadchodzi czas wypełnienia się mrocznej tajemnicy fatimskiej, że dobro jest w odwrocie, a to, że za chwilę świat stanie się domeną szatana, nie jest wcale czczą teorią.
Jest takie objawienie, które uderza w nasz pesymizm, aczkolwiek przewrotnie. Przypomina, że ostatnie słowo należy do Boga, ale Stwórca nie będzie się z jego wypowiedzeniem spieszył. W ekwadorskim Quito Maryja ogłasza, że gdy wydawać się będzie, iż zło zwyciężyło, a diabeł stał się władcą świata, wtedy Ona „zrzuci z tronu nadętego pychą i przeklętego na wieki szatana, miażdżąc go pod stopą i strącając go do piekielnych przepaści”.
INTERWENCJA Z WYSOKA
Przesłanie tego objawienia można ująć w prosty ciąg logiczny: gdyby Kościół przestał istnieć, to z tą samą chwilą przestałby istnieć świat; skoro jednak zbawcza historia ma jeszcze trwać, musi nastąpić Boska interwencja, która zmieni historię.
W ostatniej chwili sam Bóg nas uratuje. Taki wydaje się schemat ocalenia. Tylko – pytamy – dlaczego stanie się to dopiero w chwili ostatniej? Dlaczego Bóg pozwoli, by najpierw wszystko runęło?
„Schemat Quito” wiele wyjaśnia. Ocalenie przyjdzie w zupełnie ostatniej chwili, bo Bóg do końca i mimo wszystko pozostanie wierny swoim planom zbawienia. A przyjdzie tak późno, bo człowiek zarzucił z Nim współpracę, a chrześcijaństwo przestało być „religią współdziałania człowieka z Bogiem” (Jan Paweł II). Ekwadorskie objawienia przypominają, że pełna współpraca owocuje pojawieniem się wśród nas królestwa Bożego, zaś jej brak oznacza nadejście księstwa ciemności.
W Quito Maryja zapewnia, że może poprowadzić nas zupełnie inną drogą, na której nie spotkamy szatana, a historia nie będzie nas napawać lękiem. Każe nazywać się Matką Pomyślnego Zdarzenia, a ukazując się z Dzieciątkiem Jezus, tłumaczy, że trzyma Syna w ramionach, by powstrzymywać Go przed ukaraniem świata.
Pełna treść tego artykułu
w wersji drukowanej
lub w e-wydaniu.
