Wybuch I wojny światowej przez jednych ówcześnie żyjących był przewidywany, a przez innych uważany za absolutnie niemożliwy. Kiedy to jednak nastąpiło 28 lipca 1914 r., mało kto mógł przypuszczać, że właśnie rozpoczął się jeden z największych kataklizmów, mający przynieść cierpienie w wymiarze zarówno globalnym, dla milionów ludzi, jak i indywidualnym, dla konkretnych jednostek – jak zawsze w takich przypadkach osób niewinnych.
Moment wybuchu pierwszego globalnego konfliktu zbrojnego był w jakimś stopniu zaskoczeniem dla wielu rządzących państwami i dowódców wojskowych. Świadczy o tym m.in. fakt, że poszczególne armie nie były na tę sytuację dostatecznie przygotowane i w wielkim pośpiechu starały się temu zaradzić. Konsekwencją tego było np. błyskawiczne zwiększenie liczebności armii rosyjskiej przez uzupełnienie jej szeregów kryminalistami zrekrutowanymi w licznych więzieniach rozsianych na terenach rozległego kraju. Charakterystyczną cechą tej wojny było też wielokrotne przechodzenie z rąk do rąk walczących armii miejscowości znajdujących się na linii frontu, co odciskało piętno na psychice ich mieszkańców. Dotyczyło to także wydarzeń, które rozegrały się na terenie Galicji, a konkretnie we wsi Wał-Ruda w pobliżu Tarnowa. Rejon ten ze względu na ekonomiczne i przemysłowe zacofanie był zamieszkany generalnie przez ludność w większości niezamożną, biedną, parającą się głównie pracą na roli. Od samego początku był to rejon intensywnych walk wrogich armii: Austro-Węgier i Rosji. Do dziś znajdują się tam liczne, gęsto rozmieszczone cmentarze poległych żołnierzy. W naszym rozważaniu skupmy się na wydarzeniach z początku wojny.
Preludium dramatu
Pełna treść tego artykułu
w wersji drukowanej
lub w e-wydaniu.
