W drugiej połowie XX wieku pojawiła się bezprecedensowa liczba przekładów Pisma Świętego na język polski.
Szacuje się, że łączny nakład wszystkich polskich wydań Pisma Świętego, które ukazały się po II wojnie światowej, sięga 20 mln egzemplarzy. Mając do dyspozycji kilka tłumaczeń, wierni słusznie szukają wskazówek odnośnie do wartości i przydatności każdego z nich. Aktualnie na polskim rynku wydawniczym istnieje dziewięć pełnych katolickich przekładów Biblii.
Biblia Jakuba Wujka
Przekład Pisma Świętego dokonany przez jezuitę ks. Jakuba Wujka z łacińskiej Wulgaty i po raz pierwszy wydany w 1597 r. Przez ponad 300 lat pozostawał on Biblią polską, na której wychowały się liczne pokolenia Polaków, zaś jej wpływy są widoczne we wszystkich dziedzinach naszej duchowości, pobożności i kultury. To klasyczne tłumaczenie jest obecnie dostępne w dwóch wersjach: ściśle według XVI-wiecznego oryginału w transkrypcji typu B, opracowanej przez ks. prof. Janusza Frankowskiego (1999), oraz dostosowanej do dzisiejszych reguł języka polskiego. Biblia Wujka stanowi pomnik kultury narodowej oraz bezcenne świadectwo czytania, objaśniania i oddziaływania ksiąg świętych w naszych ojczystych dziejach.
Biblia lubelska
Seria naukowych komentarzy do Starego i Nowego Testamentu wydawana od 1958 r. we współpracy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego z wydawnictwem Pallottinum. Poszczególne tomy zawierają przekład filologiczny, czyli wyrażający pragnienie wiernego oddania w języku polskim tekstu oryginalnego. Jest on zaopatrzony w rozbudowany komentarz, znacznie obszerniejszy niż tekst biblijny. Seria wydawnicza, adresowana do biblistów i teologów, trafiła głównie do bibliotek i jest mało znana szerokim kręgom wiernych.
Biblia Tysiąclecia
Najbardziej rozpowszechniony przekład całej Biblii, dokonany z języków oryginalnych przez zespół biblistów polskich pod kierunkiem benedyktynów tynieckich, dlatego nazywany jest również Biblią tyniecką. Pierwsze wydanie, zaopatrzone w Słowo wstępne kard. Stefana Wyszyńskiego, ukazało się w 1965 r. dla uczczenia tysiąclecia chrztu Polski. W następnych latach, w wyniku ponawianych rewizji i poprawek, ukazało się pięć następnych wydań. W gruncie rzeczy istnieje zatem nie jedna, lecz sześć Biblii Tysiąclecia, bo poszczególne wydania różnią się między sobą. Do niedawna największe znaczenie miało wydanie drugie, z którego pochodziły teksty używane w lekcjonarzu mszalnym i czytaniach biblijnych podczas sprawowania sakramentów św. i sakramentaliów, jak np. śluby i pogrzeby. W 2016 r. zastąpiono je tekstami, które pochodzą z wydania piątego. Uczestnicząc w liturgii, wierni zauważają rozmaite zmiany w porównaniu z tymi tekstami, jakie słyszeli wcześniej.
Biblia poznańska
Trzytomowy, wydany po raz pierwszy w latach 1973-75, przekład Pisma Świętego, który powstał w środowisku biblistów poznańskich, później wznawiany. Charakterystyczne są dla niego rozbudowane wprowadzenia, wyjaśnienia i komentarze do poszczególnych perykop i wersetów, często dłuższe niż tekst biblijny. Czytelnik otrzymuje w przypisach dużą liczbę rozmaitych informacji, co nie ułatwia skoncentrowania uwagi na tekście świętym i jego duchowej recepcji. Ten przekład jest dobrze przyjmowany w środowiskach akademickich, a także przez tych miłośników Pisma Świętego, którzy decydują się na znaczne poszerzenie swojej wiedzy biblijnej.
Biblia warszawsko-praska
Przekład, którego dokonał bp Kazimierz Romaniuk, pierwszy ordynariusz utworzonej w 1992 r. diecezji warszawsko-praskiej. Wydany po raz pierwszy w 1997 r. był wznawiany. Liczba objaśnień została w nim ograniczona do minimum. Przekład ksiąg Nowego Testamentu, a także ksiąg Starego Testamentu przetłumaczonych z greckiego jest poprawny i godny polecenia, ta ocena nie dotyczy jednak pozostałych ksiąg Starego Testamentu napisanych w językach hebrajskim i aramejskim, stanowiących trzon pierwszej części Biblii chrześcijańskiej.
Biblia jerozolimska
Przygotowana w środowisku neokatechumenalnym i wydana w 2006 r., zawiera tekst ksiąg świętych z piątego wydania Biblii Tysiąclecia, natomiast naukowe wprowadzenia i przypisy oraz odnośniki biblijne pochodzą z La Bible de Jérusalem (1996) opracowanej przez biblistów z Francuskiej Szkoły Biblijnej i Archeologicznej w Jerozolimie.
Biblia Paulistów
Zbiorowy przekład Pisma Świętego wydany w 2008 r. przez częstochowską Edycję Świętego Pawła. Odznacza się daleko posuniętym uwspółcześnieniem języka i stylu oraz objaśnieniami, które wykorzystują nowsze osiągnięcia wiedzy biblijnej. Celem był przekład komunikatywny, ale nie parafraza, co znalazło wyraz nie tylko w tekście świętym przetłumaczonym na polski, lecz także w dodaniu do poszczególnych jednostek literackich, obok niezbędnych not filologiczno-historycznych, komentarza typu egzystencjalno-pastoralnego. Ten przekład został przygotowany i zrealizowany głównie z myślą o młodzieży.
Interlinearny przekład Pisma Świętego
Trzytomowe wydanie protokanonicznych ksiąg Starego Testamentu przełożonych z hebrajskiego (Tora – 2003; Prorocy – 2008; Pisma – 2010) i deuterokanonicznych ksiąg Starego Testamentu przełożonych z greckiego (2008) oraz, wydany kilkanaście lat wcześniej (1993), Grecko-polski Nowy Testament. Monumentalne przedsięwzięcie opracowane przez biblistów i filologów, zostało wydane w ramach „Prymasowskiej Serii Biblijnej” przez warszawską Oficynę Wydawniczą „Vocatio”. Zawiera przekład ksiąg świętych „słowo w słowo”, zaopatrzony w kody gramatyczne i indeks form podstawowych. Przekład jest adresowany głównie do tych studentów i miłośników Biblii, którzy pragną spróbować sił w porównywaniu pod kątem filologicznym i historycznym istniejących przekładów z brzmieniem i treścią oryginału ksiąg świętych.
Biblia Pierwszego Kościoła
Pierwszy polski przekład Starego Testamentu z Septuaginty, czyli Biblii greckiej, z dodaniem Nowego Testamentu, którego dokonał ks. prof. Remigiusz Popowski, salezjanin, wydany w 2017 r. jako 43. tom „Prymasowskiej Serii Biblijnej”. Tytuł nawiązuje do faktu, że Biblią autorów Nowego Testamentu, Kościoła apostolskiego, Ojców Kościoła i pisarzy wczesnochrześcijańskich była Septuaginta, co nakazuje gruntowne przewartościowanie jej miejsca i roli w chrześcijaństwie. Właśnie Septuaginta, tłumaczona od ponad tysiąca lat na języki słowiańskie, pozostaje oficjalną Biblią Kościoła prawosławnego.
